ایران اورانیوم غنی‌می‌کند و کشورهای عربی تنباکو برای قلیان !
«فیصل قاسم» که از مجریان مشهور شبکه الجزیره و از مخالفان سرسخت ایران و جبهه مقاومت است، در یادداشتی در روزنامه فرامنطقه‌ای «القدس العربی» چاپ لندن، نوشت: عرب‌‌ها باید در زمینه سرمایه‌گذاری، برنامه‌ریزی و صبر و استقامت، ایران را الگو قرار دهند.
قاسم در ادامه با اذعان به این که ایران، تثبیت ائتلاف ها و حضور خود را در منطقه از ده ها سال پیش آغاز کرده، می‌گوید: گویی برخی کشورهای عربی کاری ندارند، جز اینکه از افزایش نفوذ ایران در منطقه - به ویژه پس از توافق هسته‌ای و «نزدیک شدن» ایران و آمریکا - شکایت کنند و بنالند. نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده است که برخی گویی ناگهان از خواب غفلت بیدار شده‌اند و به خطر نفوذ ایران پی برده‌اند.
این نویسنده معروف عرب به عنوان شاهد مثال برای ادعای خود، به سابقه روابط و مناسبات ایران و سوریه در زمان «حافظ اسد» اشاره کرده و می‌نویسد: حافظ اسد همزمان با ایران و کشورهای عربی طی چند دهه روابط ممتازی داشت، اما چرا در آن همه مدت هیچ یک از عرب ها به روابط و ائتلاف ایران و سوریه شک نکرد؛ آیا نظام سوریه در زمان حافظ اسد، به مثابه سنگ محک در روابط ایران با کشورهای عرب نبود؟
فیصل قاسم در ادامه با بی توجهی به مواضع مبتنی بر حمایت از مظلومان و جانبداری از حق ایران در قبال کشورهایی چون عراق، یمن و غیره، مدعی شده است: نفوذ ایران در عراق از ابتدای دهه نود قرن گذشته آغاز شده و اعراب میلیارد‌ها دلار برای سرنگونی یک نظام عربی هزینه می‌کنند، آن گاه ایران آن کشور را در «طبقی از طلا» تحویل می‌گیرد و به گسترش نفوذ خود در آن می‌پردازد.
وی سپس خطاب به اعراب می‌گوید: ایران را سرزنش نکنید. ایران، بخواهیم یا نخواهیم، برنامه‌ای دارد که بر اساس یک راهبرد قدرتمند و دقیق برنامه‌ریزی شده است؛ بنابراین ایران با بهره گیری از توانمندی‌های داخلی و بدون وابستگی به شرق و غرب، چنان قدمی در زمینه نظامی و فناوری هسته‌ای برداشته که جهانیان را بهت زده کرده و سالهاست که دنیا در زمینه برنامه اتمی با ایران سرگرم مذاکره است و این حقیقتی است درخور احترام نه محکومیت، هرچند که برخی با ایران اختلاف سیاسی داشته باشند.
از سوی دیگر درحالی که عرب ها به حمایت‌های رو به تحلیل آمریکا وابسته باقی مانده اند، ایرانی ها در زمینه ساخت تجهیزات نظامی و غیر نظامی، بر اساس اصل خودکفایی به بازوهای پرتوان و عقل و درایت داخلی تکیه کرده‌اند و این باعث شده است که جهانیان با آن‌ها به عنوان یک رقیب تعامل کنند نه مانند یک پیرو وابسته.
این نویسنده و تحلیلگر عرب بازهم خطاب به عرب ها می‌نویسد: اعراب به جای سرزنش ایران باید با درپیش گرفتن برنامه ها و مکانیزم‌های حساب شده ایران با آن مقابله کنند.
وی به بیان تفاوت سرمایه گذاری‌های ایران و اعراب به عنوان نمونه در لبنان اشاره کرده و می‌نویسد: در حالی که عرب‌‌ها در زمینه ساخت هتل و قمارخانه در لبنان سرمایه گذاری کرده‌اند، ایران به ایجاد بازوی راهبردی نظامی قدرتمندی در این کشور مبادرت ورزیده است که اینک از جایگاه ویژه‌ای در لبنان برخوردار است.
فیصل قاسم می‌گوید: یادم نرفته سخن شخصی را که می‌گفت؛ اگر درگیری بین هواداران ایران و کشورهای عربی در این کشور بوجود بیاید، هواداران عرب‌‌ها با قلیان و هواداران ایران با پیشرفته ترین سلاح‌‌ها و مجرب‌ترین نیرو‌ها جنگ خواهند کرد.
وی تفاوت بین کشورهای عربی و ایران را در قالب تفاوت بین دو شخص بیان می‌کند که اولی خانه‌ای را اجاره کرده و به صاحب خانه (آمریکا) برای چندین سال اجاره پرداخت می‌کند و اموالش را از دست داده، اما دومی پولی قرض گرفته و خانه‌ای را خریداری کرده و پس از چند سال صاحب خانه شده است.
این نویسنده عرب در ادامه به صراحت خطاب به کشورهای عربی می‌گوید: درایت و زیرکی ایران را ببینید که چگونه منابع و ثروت‌های خود را در مسیر خودکفایی در بلند مدت به کار گرفته و اینک به قدرتی تبدیل شده است که در معادلات منطقه‌ای و جهانی نمی‌توان آن را نادیده گرفت، اما کشورهای عربی ثروت‌های خود را به قدرت‌های خارجی بخشیده‌اند تا آن‌ها را مورد حمایت قرار دهند و اینک با حقایقی ناگوار مواجه شده‌اند.
فیصل قاسم می‌افزاید: به راستی که ما اعراب به روحیه بالای ایرانی ها در سرمایه گذاری، سازندگی، صبر و استقامت نیازمند هستیم. استراتژی ایرانی دقیقا مشابهه راهبرد و شکیبایی بافنده فرش‌های مشهور ایرانی است که حاضر است سال‌های طولانی از عمر خود را به بافتن یک فرش ایرانی تمام عیار و دارای مقبولیت جهانی اختصاص دهد، بدون این که خسته و آزرده شود، زیرا همواره اهداف بلند مدت را دنبال می‌کند و این درحالی است که سیاستمداران عرب جهان‌بینی محدودی دارند، به سرعت خسته می‌شوند و فاقد صبر و استقامت هستند و به همین علت به بیگانگان متوسل می‌شوند.
به گزارش العالم، این نویسنده سرشناس در پایان مقاله می‌نویسد: 50 سال پیش خیلی ها تصورش را هم نمی‌کردند که ایران از چنین نفوذ و جایگاهی در منطقه برخوردار شود، اما اینک این امر به یک حقیقت تبدیل شده است و ایران برنامه‌ای بلند مدت در پیش گرفته و بدون شک همین مساله بسیاری از کشورهای عربی را آزار می‌دهد و باعث شده است که نسبت به این کشور کینه بورزند و ملت‌های عرب را بر اساس تعصبات مذهبی علیه ایران تحریک کنند؛ اما باید از آن‌ها پرسید که چرا طرح و برنامه‌های «اصولی» و «عربی» خاص را برای مقابله با نفوذ روز افزون ایران و ترکیه به کار نمی‌گیرید؟ این درحالی است که ایران، اورانیوم را غنی سازی می‌کند و ما کشورهای عربی تنباکوی قلیان؟! منبع: کیهان